“За раз усё пераварочваецца”. Беларус Артур Лашакоўскі — пра страшнае ДТЗ у Батумі, страту жонкі і думкі пра суіцыд

17 ліпеня, Позірк. 26-гадовы беларус Артур Лашакоўскі, які папрасіў аб дапамозе на лячэнне пасля дарожна-транспартнага здарэння ў Батумі, распавёў “Позірку”, што было самым складаным пасля страшнай аварыі і гібелі жонкі, хто яму цяпер дапамагае і ў якой аперацыі ён мае патрэбу.

Як раней паведамляў “Позірк”, беларуская дыяспара Аджарыі (Грузія) абвясціла збор сродкаў на аперацыю Лашакоўскаму. Паводле папярэдняй ацэнкі, заснаванай на разліках грузінскіх лекараў, кошт лячэння складае прыкладна 9.000 лары (больш за 3,3 тыс. долараў).

Мужчына атрымаў цяжкія траўмы ў аварыі, якая адбылася ў ноч на 16 лютага 2025 года. Яго жонка, 25-гадовая беларуска, загінула. Пара праводзіла сястру дзяўчыны, якая ляцела ў Мінск. На зваротным шляху ў таксі, на якім ехалі муж і жонка, урэзаўся іншы аўтамабіль.

“Самае цяжкае пасля аварыі — гэта ўсведамленне страты блізкага чалавека, — адзначыў Лашакоўскі ў размове з “Позіркам”. — Усе пераломы прыносяць менш болю, чым гэтыя думкі. Сябры раяць пайсці да псіхолага, але, мне здаецца, я пакуль спраўляюся. з глузду не з’язджаю і суіцыдальных думак таксама няма. Хоць у пачатку вельмі хацелася”.

Паводле яго слоў, адразу пасля аварыі былі зробленыя дзве аперацыі — на руцэ і назе. “Плюс-мінус зажылі, калі можна так сказаць. Апошняя аперацыя засталася на шыі. Прычым мне не адразу сказалі, што яна спатрэбіцца”, — сказаў беларус.

Ён адзначыў, што не з’яўляецца багатым чалавекам, таму звярнуўся па дапамогу. “Спрабаваў дамагчыся грошай ад вінаватага ў аварыі боку, але ён толькі сняданкамі карміў, а потым сказаў, што аплачваць аперацыю не будзе, — панаракаў Лашакоўскі. — Як сказаў адвакат, разгляд справы можа працягвацца да дзевяці месяцаў. Вось пяць ужо прайшло. Афіцыйна грошы можна будзе запатрабаваць з вінаватага боку толькі пасля суда. Пакуль жа іх фінансавыя ахвяраванні былі добраахвотнымі. Вось яны аплацілі дзве аперацыі, а трэцюю не сталі”.

Лашакоўскі паведаміў, што ў яго быў пералом на першым пазванку ў вобласці шыі, які “плюс-мінус гоіцца”. “Акрамя таго, адбылося зрушэнне чацвёртага пазванка — тут сітуацыя не паляпшаецца. Праз тое, што ён пераціскае спінай мозг, баліць шыя, спіна, калі доўга сяджу”, — падзяліўся суразмоўца.

Нейрахірург, паводле яго слоў, вывучыўшы звесткі МРТ, сказаў, што выпадак не крытычны, але “лячыць неабходна, інакш давядзецца ўвесь час хадзіць з гарсэтам”. “Таксама будзе заставацца рызыка паўторнай траўмы, якая можа прывесці да смерці. Таму аперацыю трэба рабіць і не зацягваць. Праз тое, што я малады, усё павінна прайсці нармальна”, — спадзяецца беларус.

Апісваючы будучую аперацыю, ён адзначыў, што ў задняй частцы шыі “паставяць так званыя клямары, якія будуць злучаць некалькі пазванкоў паміж сабой і тым самым трымаць яе”. “Паводле слоў доктара, мяркуючы па ўсім, з гэтымі жалязякамі прыйдзецца хадзіць да канца жыцця. З рукі і нагі, калі лячэнне пройдзе добра, праз год-два іх могуць дастаць. А вось, што тычыцца шыі, то яе падтрымліваць можна будзе толькі з дапамогай гэтых клямараў”, — сказаў Лашакоўскі.

Пасля аварыі, акрамя лячэння і аднаўлення, хлопец “спрабаваў пачаць новае жыццё”: “Маю зносіны з сябрамі. Хоць гэта няпроста. Усё нагадвае пра жонку. Пераехаў на іншую кватэру… Пакуль будзе ісці лячэнне, планую знаходзіцца ў Грузіі. Потым, хутчэй за ўсё паеду”.

Вяртацца ў Беларусь Лашакоўскі не плануе. У Грузію ён пераехаў у 2022 годзе пасля заканчэння Полацкага дзяржаўнага ўніверсітэта, дзе вучыўся на архітэктара.

У новай краіне Лашакоўскі займаўся здымкай і мантажом відэа. “Натуральна, пасля аварыі праца была страчаная, — канстатаваў ён. — Першыя два месяцы наогул ляжаў. Потым зноўку вучыўся хадзіць, карыстацца рукой… Гэта таксама вельмі цяжка, таму што балюча стаяць, хадзіць — даводзілася таксама ў асноўным ляжаць. Больш-менш нармальнае жыццё ў плане руху пачалося толькі ў апошні месяц”.

Спраўляцца з цяжкасцямі, паводле слоў суразмоўцы, яму дапамагаюць сябры, якія “ў першы час практычна заўсёды знаходзіліся побач”. Таксама падтрымліваюць бацькі, якія часам прыязджаюць у Грузію.

“Сітуацыя вельмі страшная: жывеш сабе, радуешся жыццю з каханым чалавекам, а потым за раз усё пераварочваецца. Сумна, што да такіх зігзагаў лёсу не можаш падрыхтавацца загадзя”, — рэзюмаваў Лашакоўскі.