Цяпер ужо былы міністр інфармацыі Уладзімір Пярцоў запомніцца як прадаўжальнік рэпрэсіўнай палітыкі, пры якім фактычна завяршылася шматгадовая праца рэжыму па зачыстцы айчыннага медыяполя ад непадкантрольных СМІ.
Аляксандр Лукашэнка, прызначаючы 8 красавіка Пярцова намеснікам кіраўніка сваёй адміністрацыі, адзначыў, што “ідэалагічная праца сёння выходзіць на першы план”, і даручыў таму “падцягнуць, прывесці ў парадак сродкі масавай інфармацыі ўсе, ідэалагічную працу і вывесці на намесніка кіраўніка адміністрацыі”. Такім чынам, варта чакаць, што ў новай якасці экс-міністр яшчэ больш заўзята возьмецца пераўтвараць пазбаўлены ад непажаданых элементаў медыясектар, дзе амаль не засталося ніводнага недзяржаўнага гульца, у прапагандысцкую машыну.
Пярцоў ачоліў Міністэрства інфармацыі 5 красавіка 2021 года. За тры гады яго дзейнасці ў Беларусі спынілі працу (а то і былі разгромленыя) амаль усе буйныя незалежныя медыя, напрыклад інформагенцтва БелаПАН, партал tut.by, “Радыё Свабода”, “Еўрарадыё”, “Белсат”. Усе гэтыя СМІ, як і шмат іншых, атрымалі ярлык “экстрэмісцкіх” (фарміраванняў альбо арганізацый), былі абвешчаныя па-за законам і выціснутыя з краіны.
Многія прадстаўнікі медыя апынуліся за кратамі (некаторыя нават паспелі адбыць тэрмін і выйсці на волю), 34 прафесіяналы дагэтуль у зняволенні. У 2023 годзе, згодна са справаздачай міжнароднай арганізацыі “Рэпарцёры без межаў”, Беларусь увайшла ў тройку краін з найбольшай колькасцю пазбаўленых волі журналістаў.
Спіс “экстрэмісцкіх матэрыялаў”, які Мінінфарм папаўняе на падставе судовых рашэнняў у тым ліку за кошт кантэнту цяпер ужо фізічна недасяжных для рэжыму незалежных медыя, пры Пярцове разросся амаль да тысячы старонак.
Працягнуў і ўдасканаліў кампанію па зачыстцы
Cтаршы аналітык праекта Media IQ Паўлюк Быкоўскі ў каментары “Позірку” нагадаў, што ў Беларусі ўжо прызначалі міністра інфармацыі намеснікам кіраўніка АП. Так ў 2021 годзе здарылася з Ігарам Луцкім, на міністэрскую пасаду якога і прыйшоў Пярцоў.
Паводле слоў аналітыка, Пярцоў “працягнуў і ўдасканаліў кампанію па зачыстцы” інфармацыйнай прасторы Беларусі ад непадкантрольных рэжыму медыя. За час яго кіравання міністэрствам набылі моц папраўкі ў закон аб СМІ, якія пашырылі магчымасці блакавання сайтаў незалежных медыя і іх “люстэрак”. Доступ да іх “быў жорстка абмежаваны” і працягвае абмяжоўвацца Мінінфармам разам з сілавікамі.
Паралельна, адзначыў Быкоўскі, Пярцоў “дабіваўся максімальнага рэсурснага перакосу” на карысць дзяржаўных СМІ. У прыватнасці, быў створаны мэтавы “фонд падтрымкі нацыянальнага кантэнту” — “дафінансаванне дзяржаўнай прапагандысцкай машыны з кішэні замежных рэкламадаўцаў, якіх прымушаюць рабіць адлічэнні”.
Разам з тым, звярнуў увагу эксперт, менавіта новапрызначанаму намесніку кіраўніка АП належаць словы пра тое, што рэкламны рынак Беларусі “крышачку сціснуўся” (у арыгінале на рускай мове — “немножко схлопнулся”), таму “цяжка ацаніць рэзультатыўнасць кроку па стварэнні фонду падтрымкі нацыянальнага кантэнту”.
У выніку ўсіх гэтых “метадычных намаганняў” да 2024 года ў краіне “практычна не засталося незалежных крыніц інфармацыі”, падсумаваў старшы аналітык Media IQ.