Лукашэнка забараніў дзяржорганам, чыноўнікам “умешвацца ў кампетэнцыю” адзін аднаго
2 красавіка, Позірк. Дырэктыву № 11 “Аб удасканаленні функцыянавання сістэмы органаў улады і кіравання, узмацненні выканальніцкай дысцыпліны” падпісаў 2 красавіка Аляксандр Лукашэнка, паведамляе яго прэс-служба.
Дакумент прыняты ў развіццё ўказаў “Аб пяцігодцы якасці”, “Аб узмацненні ролі старшынь выканаўчых камітэтаў базавага ўзроўню ў развіцці рэгіёнаў”.
Дырэктыва, як сцвярджаецца, скіраваная на “кардынальнае падвышэнне эфектыўнасці функцыянавання сістэмы органаў дзяржаўнай улады, кіраўніцкай дзейнасці; узмацненне выканальніцкай дысцыпліны; сацыяльна адказных стасункаў кожнага да працы”.
У адпаведнасці з ёй “недапушчальна ўмяшанне дзяржаўных органаў, службовых асоб у кампетэнцыю адзін аднаго”.
Акрамя таго, выключаецца фармаванне і функцыянаванне саветаў, камісій, груп, іншых экспертных і кансультатыўна-дарадчых структур, якія “падмяняюць дзяржаўныя органы, акрамя непасрэдна прадугледжаных заканадаўчымі актамі”.
Накладзеная забарона на “неабгрунтаванае правядзенне” нарад, у тым ліку ў дыстанцыйным фармаце.
Дакумент прадугледжвае “ўкараненне ў практычную дзейнасць сучасных лічбавых тэхналогій у дзяржаўным кіраванні”, “падвышэнне эфектыўнасці службовых камандзіровак”, “правядзенне абавязковай ацэнкі стану выканальніцкай дысцыпліны” ў дзяржоргане і прыняцце яе да ўвагі пры падаўжэнні або заключэнні працоўнага кантракта ды інш.
Улады чакаюць, што дырэктыва дапаможа “ўпарадкаваць працэс збору інфармацыі і скараціць залішнія запыты на адрас юрыдычных асоб, а таксама гарантаваць інфармацыйную бяспеку”.
Раней эксперт праекта SYMPA/BIPART Наталля Рабава адзначала ў каментарыі “Позірку”, што Лукашэнка хоча ад чыноўнікаў “узаемавыключальных рэчаў”. “З аднаго боку, вельмі жорсткага падпарадкавання, выканання даручэнняў, лаяльнасці і да таго падобнага, а з другога — ініцыятыўнасці, практычнасці, зацікаўленасці”.
На яе думку, уявіць сабе спалучэнне гэтых якасцей у адных і тых жа людзях складана.
У дзяржаўнай кадравай палітыцы апошнім часам шмат праблем, канстатавала Рабава. “Сярод асноўнага — суцэльная палітызацыя дзяржслужбы. Залежнасць ад “цэнтра”, немагчымасць працаваць самастойна і быць абароненым ад палітычнага ўплыву; набор і прасоўванне па службе паводле прынцыпу лаяльнасці, а не дасягненняў; жорсткі кантроль і праца ў рамках, якія нагадваюць армейскі статут”, — адзначыла эксперт.
Пры гэтым сітуацыя не мяняецца дзесяцігоддзямі, тэндэнцыі толькі пагаршаюцца: “Пасля 2020 года стала яшчэ менш свабоды для дзяржслужбоўцаў, усё большае значэнне мае адданасць”.
На думку суразмоўніцы, для эфектыўнай працы дзяржаўнага апарату неабходна “дэпалітызаваць дзяржслужбу, змяніць профільны закон аб дзяржслужбе і практыку яго прымянення, перабудаваць дзяржслужбу на прынцыпах заслуг, а не лаяльнасці і перагледзець ступень умяшання дзяржавы і яе органаў у эканоміку і жыццё грамадства”.