19 чэрвеня, Позірк. Нягледзячы на спробы інфармацыйнай ізаляцыі прабеларускіх дзеячаў культуры, спробы Расіі перацягнуць беларусаў на свой бок, існуе вялікі супраціў гэтаму. Такую думку выказаў, адказваючы на пытанне “Позірку” падчас анлайн-семінара “Культурна-гуманітарная экспансія “русского мира”: выклікі і адказ грамадзянскай супольнасці”, прафесар Інстытута філасофіі і сацыялогіі Польскай акадэміі навук, выканаўца абавязкаў прадстаўніка Аб’яднанага пераходнага кабінета (АПК) па нацыянальным адраджэнні Павел Баркоўскі.
Паводле яго слоў, беларусы не цалкам пазбаўленыя доступу да інфармацыі, бо ў эпоху інтэрнету, немагчыма загнаць усё пад шыльду “экстрэмісцкіх крыніц”, “а нават калі так, існуе VPN”. “Зразумела, што тыя людзі, якія хочуць атрымліваць інфармацыю з незалежных крыніц, маюць такую магчымасць”, — падсумаваў Баркоўскі.
Іншая справа, працягнуў ён, што ў пасіўным рэжыме інфармацыйны парадак дня “прарасійскі і прадзяржаўны”, і тыя, хто асабліва не шукае інфармацыю, а спажывае яе з гатовых крыніц, такіх як беларускае тэлебачанне, “будуць цалкам трапляць у гэтае поле”.
Але, на думку Баркоўскага, “прастора для аптымізму захоўваецца, бо, нягледзячы на ўвесь вялікі аб’ём высілкаў з расійскага боку і дзяржаўных беларускіх чыноўнікаў, на нізавым узроўні захоўваецца лаяльнасць і нават патрыятычнасць у дачыненні да нацыянальнай культуры”.
Паводле яго слоў, для многіх творцаў актуальнай з’яўляецца задача выжыць, захаваць свой патэнцыял і магчымасць выхоўваць хаця б на ўзроўні сваёй сям’і дзяцей у нацыянальным парадку. “І гэта тое, што яшчэ можна рабіць, нягледзячы на спробу “карэізацыі” Беларусі, спробы падагнаць усё пад адну дзяржаўную ідэалогію, мілітарызаваць нават школу і стварыць з беларусаў нейкую лаяльную масу падданых, якія будуць выконваць любыя загады ўлады, у тым ліку тыя, якія арыентаваныя супраць усяго нацыянальнага”, — сказў выступоўца.
“Але нават у гэтым сэнсе, на ўзроўні часткі нізавых чыноўнікаў існуе супраціў, і бачна, што некаторыя з іх дамагаюцца, каб нацыянальныя элементы культуры, адукацыі не замяняліся выключна рускімі наратывамі. Гэта таксама дае сціплы аптымізм, што вялікая частка грамадства не гатовая памяняць шыльды і абвясціць сябе рускімі”, — лічыць Баркоўскі.
