У Мінска і Бруселя “не атрымліваецца прафесійнага дыялогу”, заяўляе амбасадар Беларусі ў Швейцарыі, што не ўваходзіць у ЕС

5 красавіка, Позірк. “На сённяшні дзень нашыя пазіцыі вельмі далёкія ад збліжэння”, — такім чынам ахарактарызаваў стасункі Мінска і Бруселя Аляксандр Ганевіч, амбасадар Беларусі ў Швейцарыі, якая не ўваходзіць у Еўрапейскі саюз.

“Дыялог прадугледжвае ўзаемапаважлівы абмен аргументамі, уменне слухаць і чуць, магчымасць пераканаць у нечым сваіх контрагентаў, — заявіў дыпламат у апублікаваным 5 красавіка інтэрв’ю расійскаму прапагандысцкаму медыя “РИА Новости”. — Калі разглядаць сітуацыю пад такім вуглом гледжання, то на гэтым этапе прафесійнага дыялогу з Еўрасаюзам не атрымліваецца”.

Разам з тым, паводле яго сцвярджэння, “зносіны Мінска з Бруселем не спыняліся нават у самыя складаныя перыяды стасункаў і працягваюцца сёння”.

“Так склалася, што Еўрасаюз з’яўляецца нашым натуральным суседам. А геаграфічных суседзяў, як вядома, не выбіраюць. Мы па-ранейшаму гандлюем з ЕС і зацікаўленыя ў тым, каб сітуацыя ў нашых еўрапейскіх суседзяў была стабільная і прадказальная”, — заявіў Ганевіч.

Дыпламат адзначыў, што для “сапраўды жыццяздольнага шматпалярнага свету” патрэбна “некалькі апорных пунктаў”, адным з якіх “мог бы стаць і Еўрасаюз”, пра што, паводле яго слоў, неаднаразова казаў Аляксандр Лукашэнка.

“Аднак гэты грувасткі “карабель” пад назвай ЕС, шчыра кажучы, настолькі непаваротлівы, што сёння ўжо не заўсёды паспявае за развіццём падзей у свеце і рэгіёне, — сцвярджае амбасадар. — Безумоўна, альтэрнатыўнае меркаванне ў ЕС сёння прысутнічае, у розных еўрапейскіх краінах існуюць палітыкі і эксперты, якія прапануюць разумныя і відавочныя рэчы”.

“Нягледзячы на ​​тое, што такія галасы “здаровага сэнсу” пакуль яшчэ ў меншасці, мы спадзяемся, што разуменне неабходнасці карэнных перамен у палітыцы ЕС, уключаючы санкцыйную палітыку, будзе толькі нарастаць і дасягне крытычнай масы, здольнай унесці пазітыўныя карэктывы ў падыходы”, — дадаў Ганевіч.

Варта адзначыць, што стасункі паміж Еўрасаюзам і афіцыйным Менскам рэзка пагоршыліся пасля сфальсіфікаваных прэзідэнцкіх выбараў у жніўні 2020 года, а затым — пасля пачатку поўнамаштабнай вайны Расіі супраць Украіны ў лютым 2022-га, у якой Крэмль знайшоў падтрымку ў асобе рэжыму Аляксандра Лукашэнкі. Апошняга ЕС не прызнаў легітымным прэзідэнтам Беларусі ні пасля выбараў 2020 года, ані пасля аналагічнай працэдуры ў 2025-м, якая прайшла пад поўным кантролем уладаў. У дачыненні да рэжыму і датычных да яго асоб уведзеныя санкцыі — за ўнутраныя рэпрэсіі, падтрымку расійскай агрэсіі ды інш.

З 27 дзяржаў Еўрасаюза толькі Венгрыя падтрымлівае публічныя кантакты з афіцыйным Мінскам і ігнаруе беларускія дэмакратычныя сілы. Як члену ЕС ёй давялося далучыцца да санкцый супраць рэжыму Лукашэнкі, але прадстаўнікі венгерскіх уладаў неаднаразова заяўлялі, што не падтрымліваюць гэтыя меры. Кіраўнік МЗС Венгрыі Петэр Сіярта прыязджаў у Мінск у лістападзе 2023 года, траўні і кастрычніку 2024-га.

Падобныя ідэйна, але меншыя паводле маштабу працэсы пачалі адбывацца ў стасунках Мінска і Браціславы пасля фармавання новага ўрада Славакіі, які вылучаецца пракрамлёўскай накіраванасцю. 3 красавіка 2025 года амбасадар Беларусі ў Аўстрыі і Славакіі па сумяшчальніцтве Андрэй Дапкюнас абмеркаваў з віцэ-спікерам славацкага парламента Тыбарам Гашпарам аднаўленне працы беларуска-славацкай міжпарламенцкай групы сяброўства і перспектывы двухбаковых парламенцкіх візітаў.

Каментуючы “Позірку” гэтую навіну, дарадца Святланы Ціханоўскай па канстытуцыйнай рэформе і парламенцкай супрацы Анатоль Лябедзька адзначыў, што беларускія дэмсілы ставяць перад сабой задачу арганізаваць сёлета ў заканадаўчых органах Славакіі і Венгрыі парламенцкія групы “За дэмакратычную Беларусь”.