18 верасня, Позірк. Вярхоўны суд не задаволіў скаргу праваабаронцы Леаніда Судаленкі на вынесены яму завочна прыгавор, паведаміў 18 верасня цэнтр “Вясна”.
Калегія пад старшынствам суддзі Дзіны Кучук вырашыла пакінуць вырак у сіле.
17 чэрвеня Гомельскі абласны суд завочна прыгаварыў Судаленку да 5 гадоў пазбаўлення волі ва ўмовах строгага рэжыму, а таксама пастанавіў спагнаць з яго штраф у памеры 650 базавых велічынь (26 тыс. рублёў). Праваабаронцу абвінавачвалі паводле ч. 1 і 2 арт. 3614 КК (садзейнічанне экстрэмісцкай дзейнасці).
20 чэрвеня праваабарончы цэнтр “Вясна” запатрабаваў адмяніць вынесены прыгавор.
Напрыканцы жніўня стала вядома, што Судаленка, які пакінуў радзіму, у Беларусі абвешчаны ў вышук, яго фатаграфіі размешчаныя на стэндах “Іх шукае міліцыя” ў Гомелі.
Судаленка — былы палітвязень. У рамках першай крымінальнай справы ён быў затрыманы 18 студзеня 2021 года, абвінавачаны ў “арганізацыі і падрыхтоўцы дзеянняў, якія груба парушаюць грамадскі парадак”, “падрыхтоўцы асоб для ўдзелу ў такіх дзеяннях, а таксама іх фінансаванні або іншым матэрыяльным забеспячэнні” (ч. 1 і 2 арт. 342 КК).
3 лістапада 2021 года суд Цэнтральнага раёна Гомеля (суддзя Сяргей Салоўскі) прыгаварыў яго да 3 гадоў зняволення ва ўмовах агульнага рэжыму. Ён вызваліўся пасля адбыцця пакарання ў ліпені 2023 года і пакінуў краіну.
17 студзеня 2024 года Камітэт па правах чалавека (КПЧ) ААН даслаў Судаленку рашэнне наконт скаргі пра сістэматычныя парушэнні недатыкальнасці яго прыватнага жыцця, гарантаванага арт. 17 Міжнароднага пакта аб грамадзянскіх і палітычных правах.
Судаленка звяртаўся ў КПЧ наконт паглыбленых надглядаў на мяжы і існавання “палітычнага спісу” ў памежнікаў у 2015 годзе. Скарга была прынятая ў 2017 годзе.
КПЧ прыйшоў да высновы, што кожны чалавек павінен мець права ведаць якія персанальныя звесткі і для якіх мэт захоўваюцца ў аўтаматычных базах дзяржаўных органаў. Таксама кожны павінен мець магчымасць высветліць, якія дзяржорганы кантралююць ці могуць кантраляваць персанальныя звесткі і іх адпаведнасць рэчаіснасці.
Згодна з рашэннем, беларускі ўрад павінен забяспечыць пацярпеламу эфектыўную прававую абарону, уключаючы поўную кампенсацыю шкоды і любых выдаткаў, якія ён меў. Беларусь абавязаная таксама зрабіць захады для прадухілення аналагічных парушэнняў у будучыні.
